Οι πολυεθνικές αγοράζουν δείπνα στη Στοά του Αττάλου- Σε τούτη την πατρίδα, τι γυρεύω;

Τα καναπεδάκια και οι σαμπάνιες μέσα στην αίθουσα των Παρθενώνειων Γλυπτών στο Βρετανικό  Μουσείο είναι καταδικαστέα, τα μεζεδάκια και τα κρασιά ανάμεσα σε αρχαία αγάλματα στην Στοά του Αττάλου, όχι και τόσο. Η Ελλάδα που δεν ψάχνει να βρει τον εαυτό της, αλλά πουλά ή νοικιάζει ό,τι  έχει, ακόμα και κάτι χειρότερο από τα ασημικά της, την ψυχή της, δεν έχει πλέον πρόβλημα να ενοικιάζει αρχαία μνημεία για δείπνα. Όχι όποιων κι όποιων, βεβαίως- βεβαίως. Μονάχα των οικονομικά ισχυρών.

 Δείπνο επενδυτικών ή  χρηματο-οικονομικών ομίλων στη Στοά του Αττάλου; Παραλίγο. Τελικά, θα φάνε στην αρχαία Αγορά της Αθήνας,  μπροστά από τη Στοά.  Δείπνο  στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το αποκαλούμενο και Καλλιμάρμαρο; Οκ. Αντίδωρο; Χρήματα. Ο,τι δηλαδή δεν θα έπρεπε να μετράει σε σχέση με τα αρχαία μνημεία. Αυτή την Ελλάδα, που δεν σέβεται τον εαυτό της και την κληρονομιά της, ποιος και γιατί να τη σεβαστεί;

Ενας επενδυτικός όμιλος και μια ιδιωτική εταιρεία ζήτησαν αμφότεροι τη Στοά του Αττάλου για δείπνο. Ο πρώτος ζήτησε για τον ίδιο λόγο και το Παναθηναϊκό Στάδιο. Ο όμιλος κάνει Γενική συνέλευση μετά ολίγου αρχαίου κάλλους και η εταιρεία συνέδριο της Παγκόσμιας Οργάνωσης Επιχειρηματιών. Τι είπε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο; Ναι. Όχι μέσα, αλλά δίπλα στη Στοά, μέσα στο Καλλιμάρμαρο. Εχουν σχέση οι χώροι με συμπόσια ή κατανάλωση τροφής κατά την αρχαιότητα; Κάθε άλλο. Αρα;

Δυστυχώς, οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά και οι εκπτώσεις επισυμβαίνουν σε όλη τη σφαίρα του δημόσιου βίου. Ακόμα και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το κορυφαίο γνωμοδοτικό όργανο της χώρας, φαίνεται να έχει προσαρμοστεί στις τρομακτικές αλλαγές. Ετσι, αυτό που οφείλει να προστατεύει την ηθική υπόσταση των μνημείων, δέχεται, πλέον, να ασκεί νέα πολιτική. Επιτρέποντας στο Χρήμα να απολαμβάνει όπως αυτό θεωρεί σωστό, τα αρχαία μνημεία.

«Γιατί όχι;» ακούστηκε πολλές φορές κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του συμβουλίου, από καθηγητές Πανεπιστημίου και στελέχη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. «Οι άνθρωποι που θα φάνε στους χώρους αυτούς είναι άνθρωποι επιπέδου, γνωρίζουν πώς να συμπεριφερθούν.»

Λυπάμαι που θα επισημάνω το αυτονόητο. Οι άνθρωποι επιπέδου, πρέπει να γνωρίζουν πρώτα απ’ όλα πώς να συμπεριφερθούν απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά μας. Επομένως, ΔΕΝ ζητούν σε καμία περίπτωση, να φάνε ανάμεσα σε αρχαία αγάλματα και επιγραφές, ή στον στίβο του Παναθηναϊκού Σταδίου. Καταρχάς, με ενοχλεί η οποιαδήποτε κατ’ εξαίρεσιν επαφή ανθρώπων με τα αρχαία, η οποία δεν προκύπτει από επαγγελματική ενασχόληση, αλλά από πλούτο. Με την έννοια ότι  ο μαρμαροτεχνίτης του Παρθενώνα σαφώς και θα ακουμπήσει επάνω στο αρχαίο για να εργαστεί με αυτό. Ο οικονομικά ισχυρός δεν πρέπει να έχει αυτό το δικαίωμα λόγω του πλούτου του. Ούτε ο οικονομικά ανίσχυρος, από τη στιγμή που η επαφή δεν επιτρέπεται (για να μην πει κάποιος ότι λαϊκίζω).

Η εφορεία αρχαιοτήτων Ακροπόλεως επεσήμανε πως η παράθεση γεύματος στη Στοά υποκρύπτει κινδύνους για τα αρχαία γλυπτά και τις επιγραφές  που εκτίθενται εκεί. Αντιπρότεινε την χρήση της εμπρόσθιας πεσσοστοιχίας, στην  οποία δεν υπάρχουν αγάλματα. Μέλη του συμβουλίου επεσήμαναν πως και η Ιταλία δίνει τα μνημεία της για ανάλογες ιδιωτικές εκδηλώσεις. Μα η Ιταλία του Μπερλουσκόνι, στην οποία αναφέρονται, μισούσε τον αρχαίο πολιτισμό της και έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να τον εξευτελίσει, δίνοντας άδεια ακόμη και για τη χρήση αγαλμάτων όπως ο Δαυίδ του Μικελάντελο σε ταπεινωτικές διαφημίσεις για προσούτο, μακαρόνια, εσώρουχα και πολλά ακόμη. Αυτή η στάση σας εντυπωσίασε;

Εν τέλει, τα δείπνα με ολίγη από χορό, μουσική και πολυθέαμα για τους ολυμπιακούς αγώνες, θα δοθούν στο άνδηρο της Στοάς, αλλά και μέσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Το ΚΑΣ γνωμοδότησε κατά πλειοψηφία. Η γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων Μαρία Βλαζάκη και ο νομικός σύμβουλος του κράτους κ. Ανδρουλιδάκης καταψήφισαν τη φιλοξενία κάθε εκδήλωσης. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού Σταδίου επίσης μειοψήφησαν ως προς το να δοθεί το στάδιο για τον δείπνο πέντε μέλη του συμβουλίου. Δυστυχώς, η παράθεση του δείπνου στο άνδηρο της Στοάς του Αττάλου, μέσα δηλαδή στην Αγορά της Αρχαίας Αθήνας, εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία.

Η θεωρητική τοποθέτηση του Μ. Κορρέ

 Την θεωρητική διάσταση του ζητήματος  έθεσε στην τοποθέτησή του ο καθηγητής του ΕΜΠ Μανόλης Κορρές. Όπως είπε, τόσο το Καλλιμάρμαρο όσο και η Στοά του Αττάλου έχουν ανακατασκευαστεί. Ωστόσο, δεν παύουν να είναι αυθεντικά, καθώς η ουσία του μνημείου βρίσκεται στον αρχικό του προορισμό και ο τόπος διατηρεί την ίδια αξία είτε το μνημείο είναι αυθεντικό είτε όχι.

Το Παναθηναϊκό Στάδιο είχε, σε εποχή παρακμής, μια άκρη που χρησιμοποιούνταν ως αρένα. Αυτό όμως δεν αποτελεί παρά ένα τμήμα της εικόνας του και δεν σημαίνει ότι μπορεί να το αντιμετωπίουμε με ελαττωμένη συνείδηση. Ο αθλητισμός για τους αρχαίους ήταν κάτι πολύ σπουδαιότερο από ό,τι σήμερα. Δεν αποτελούσε ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο, αλλά προετοίμαζε τον Πολίτη, που μαζί με τον Οπλίτη ήταν οι δύο υποστηρικτές της πόλης- κράτους. Ηταν αδιάσπαστα δεμένος με την ουσία και την ελευθερία της Αθήνας.

Η Στοά του Αττάλου είχε χρησιμοποιηθεί το 1985 για δείπνο κατά την έναρξη των εκδηλώσεων για την Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Το δείπνο παρατέθηκε στο άνδηρο (σ.σ. σε αυτό το σημείο η παροιμιώδης μνήμη του δεν λειτούργησε σωστά. Το δείπνο δόθηκε μέσα στη στοά).  «Δεν μου άρεσε» παραδέχθηκε ο καθηγητής, αλλά ήταν μια σοβαρή εκδήλωση της ελληνικής πολιτείας.

Γενικώς, η Στοά, ιδιωτική χορηγία του βασιλιά της Περγάμου, στην αρχαιότητα δεν φιλοξενούσε κανέναν από τους θεσμούς της πόλης. Είχε καταστήματα και υπήρξε χώρος συγκεντρώσεων- βεβαίως, δεν χρησιμοποιούνταν ως εστιατόριο. Δεν είχε λοιπόν ιερό χαρακτήρα τότε. Εχει όμως σήμερα, επειδή λειτουργεί ως μουσείο.

Τα αντίδωρα

 Το ΚΑΣ είπε πως θα ζητηθούν περισσότερα χρήματα από τα 3.000 ευρώ τα οποία προβλέπει η υπουργική απόφαση για παραχωρήσεις. Και αυτό είναι το πιο θλιβερό. Να δίνονται τα μνημεία αντί χρυσίου…

Οσο για την διεθνή προβολή που δήθεν επιτυγχάνεται  με ανάλογες εκδηλώσεις, το υπουργείο θα μπορούσε να έχει διεξαγάγει μία έρευνα σχετική με τα οφέλη. Σήμερα, που όλα είναι μετρήσιμα, ας δούμε, επιτέλους πόσο κερδίζει ή πόσο χάνει η Ελλάδα από τον ευτελισμό της κληρονομιάς της.

πηγή:http://www.neapnyka.gr